Opinie | Door Dave Ingeveld
De Nederlandsche Bank stelt in haar recente artikel terecht de vraag: kunnen we witwassen uitbannen? Het eerlijke antwoord: nee, niet volledig. Maar dat ontslaat ons niet van de plicht om het te proberen: oprecht, principieel en met open vizier.
Te lang heeft het anti-witwasbeleid zich blindgestaard op controlemechanismen, op vinklijstjes en op het afschuiven van verantwoordelijkheid naar poortwachters. Banken, notarissen, accountants, advocaten: ieder krijgt een eigen toezichthouder, eigen interpretaties, eigen risico op sancties. Het speelveld is allesbehalve gelijk. En in dat ongelijke speelveld raakt de essentie verloren.
Wat ontbreekt in het debat is de erkenning dat het uitbannen van witwassen en het ook het aanpakken van basisdelicten is en begint bij de echte wil om goed te doen. Geen marketingverhaal of compliance-theater, maar échte intrinsieke motivatie. De overtuiging dat we het financiële systeem beschermen omdat het een morele plicht is, niet alleen omdat de toezichthouder meekijkt.
Dat vraagt wat van ons allemaal. Ja, het zal misschien een fractie van de winst kosten. Maar er wordt genoeg verdiend. Te veel, op sommige plekken. We kunnen best een beetje inleveren om gezamenlijk iets fundamenteels te bewaken: een rechtvaardige samenleving waarin geld niet langer uit misdaad afkomstig is en we basisdelicten proberen te voorkomen.
Maar dan moeten de spelregels wel voor iedereen gelijk zijn. Geen wirwar van normen, geen verschillende maatstaven per sector, geen ondoorgrondelijke interpretaties per toezichthouder. Eén duidelijke lat. Eén helder kader. Zodat je niet alleen weet wat er van je verwacht wordt, maar ook waarom.
De strijd tegen witwassen kan en moet menselijker, eerlijker en effectiever. Dat vraagt om een mentaliteitsverandering. Niet alleen bij poortwachters, maar ook bij overheid, toezichthouders én politici. Alleen dan maken we echt een verschil.
Niet door harder te roepen. Maar door beter te willen.
©2025 Cotembo. All rights reserved. Privacy Policy
